(18 Ιουνίου 1966. Ο Ολυμπιακός του Μπούκοβι νικά τον Απόλλωνα στο Καραϊσκάκη και κατακτά το οεωταθλημα).
«Η νύχτα θα είναι μεγάλη απόψε. Κανείς δεν θα κοιμηθεί! Γιατί…
Γιατί στο νυχτερινό κέντρο Φαληρικόν ο συνθέτης, τραγουδιστής και μέγας ολυμπιακός Βαγγέλης Περπινιάδης έχει γράψει έναν νέο ύμνο για τον Ολυμπιακό και τον παρουσιάζει για πρώτη φορά. Το νέο έχει διαδοθεί στον κόσμο. Στο ίδιο κέντρο εμφανίζονται ο μέγιστος Βασίλης Τσιτσάνης και ο σπουδαίος Μανώλης Αγγελόπουλος. Αλλά απόψε το πρώτο λόγο τον έχει ο Περπινιάδης.
Ο Τσιτσάνης ανέλαβε τα ηνία μέχρι να ετοιμαστούν όλοι γι αυτό που θα ακολουθούσε. Ο Βαγγέλης Περπινιάδης και η Ρία Νόρμα παίρνουν θέση. Η απόλυτη σιωπή μέσα στο κέντρο. Ιεροτελεστία…
Τι να λέει το τραγούδι άραγε; Ο Βαγγέλης Περπινιάδης δίνει το σύνθημα. Η ορχήστρα ξεκινά και ο Περπινιάδης ξεκινά με παλαμάκια για να δώσει τον ρυθμό! Πάμε…
Βαλκανιονίκη Ολυμπιακέ,
πρωταθλητή Ελλάδος,
δεν λυγάς ποτέ.
Κύπελλο Ελλάδος
χρόνια το κρατάς
και μέσα στην Ευρώπη
ξέρεις και νικάς
(Καλό ακούγεται για να δούμε το ρεφραίν)
ΤΟΥ ΜΠΟΥΚΟΒΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑΡΑ
ΤΗ ΛΕΝΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ
ΤΗ ΛΕΝΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ
ΤΟΥ ΜΠΟΥΚΟΒΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑΡΑ
Συνέχισε Βαγγέλη!
Φανέλα δοξασμένη
μόνο εσύ φοράς,
στο γήπεδο σαν μπαίνεις,
τον πανικό σκορπάς.
Γι’ αυτό οι φίλαθλοι σου
τόσο σ’ αγαπούν
και όπου και να παίζεις
σε ακολουθούν.
Ο κόσμος παίρνει φωτιά. Το κέντρο σείεται όλο, καθώς όλος ο κόσμος τραγουδά!
Είχε βγει ο ήλιος, στους δρόμους ακουγόταν το τραγούδι από παρέες που επέστρεφαν σπίτι τους ευτυχισμένοι, όταν ο καπετάν Νικόλας με την παρέα του, τον Χρήστο Ζαντέρογλου και τον Ορέστη Παυλίδη, έδινε την τελευταία εντολή στον Περπινιάδη.
– Άντε, μεγάλε Βαγγέλη, παίξε το μια τελευταία φορά, να φύγουμε…
Δέκα μέρες μετά ο Περπινιάδης μπήκε στο στούντιο και ηχογράφησε το συγκεκριμένο τραγούδι που έκανε τρελές πωλήσεις και έκανε τον Μπούκοβι και τα παιδιά του να περάσουν στην ιστορία για πάντα!»
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Μαυρωνά «ΘΡΥΛΕ ΜΟΥ»)