Οι Αμερικανοί θα το ονόμαζαν last dance. Επιτρέψτε μας, όμως, να δανειστούμε τους στίχους του Στέλιου Μαργωμένου…

«Δώσε ένα τέλος να αρμόζει,

Κάνε μια έξοδο μεγάλη,

Να σε χειροκροτήσουν όλοι,

Τα πλήθη μάγεψε και πάλι…»

 

Η εικόνα του Γιώργου Πρίντεζη να σηκώνει την Κούπα του πρωταθλήματος, στις τελευταίες στιγμές της θρυλικής καριέρας του, είναι απλά συγκλονιστική.

Η μοίρα έπαιξε τα παιχνίδια της απέναντι στον Γιώργο. Εκείνο που μένει, όμως, είναι ότι τον βοήθησε να κάνει πράξη το όνειρό του, που είναι και όνειρο εκατομμυρίων παιδιών: Να παίξει μπάσκετ στην ομάδα της καρδιάς του.

Να πανηγυρίσει μαζί της, να κλάψει, να γελάσει, να πονέσει. Να εξελιχθεί σε εμβληματικό αρχηγό της!

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Το buzzer beater της ζωής μας στην Πόλη; Το τρίποντο επί της Μπαρτσελόνα; Άδικο θα ήταν να ξεχωρίσουμε 2-3 στιγμές.

Ο Γιώργος Πρίντεζης δεν φεύγει. Απλώς μετακινείται, από το παρκέ, στην κερκίδα.

Έχει άλλωστε προ πολλού βάλει την υπογραφή του στην κόκκινη Βίβλο.