Για κάποιους ήταν ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Για κάποιους άλλους ήταν απλώς το όγδοο παιχνίδι στα play off, τρεις μέρες πριν από τη φιέστα και έξι μέχρι να ξεκινήσουν οι καλοκαιρινές διακοπές.

Η διαφορά στις δύο αυτές κατηγορίες εντοπίζεται στο συναίσθημα. Το ερώτημα είναι ποιος νιώθει τι σημαίνουν αυτοί οι αγώνες και ποιος όχι.

Ακόμα και σε αυτή την εποχή που λαϊκοί ήρωες των γηπέδων ουσιαστικά δεν υπάρχουν, τα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό αποτελούν κάτι το ξεχωριστό. Όση κι αν είναι η απόσταση στη βαθμολογία, όσα χρόνια και αν έχει να πάρει πρωτάθλημα ο αιώνιος αντίπαλος, όσα εκατομμύρια κι αν χωρίζουν τα μπάτζετ των δύο ομάδων.

Ο Μαρτίνς επανέφερε τους «βασικούς». Εκείνους δηλαδή που κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων μηνών έχουν παρουσιάσει προβληματική εικόνα. Προτίμησε να μην ποντάρει στο κίνητρο και στη φρεσκάδα των παιδιών που εμπιστεύτηκε στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Άρη. Και τιμωρήθηκε.

Είτε πρόκειται για έλλειψη δυνάμεων, είτε για απουσία κινήτρου, είτε συμβαίνουν και τα δύο, καταλαβαίνει κανείς ότι το πρόβλημα είναι βαθύ.

Οι δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό μέσα σε διάστημα ενός μήνα σήμαναν συναγερμό τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε επίπεδο νοοτροπίας. Και όποιος κλείνει τα αυτιά του, είναι δεδομένο ότι θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση ενόψει της νέας σεζόν.