Στο πρόσωπο του Γιώργου Μπαρτζώκα παίρνει μορφή το όνειρο εκατομμυρίων οπαδών του Ολυμπιακού. Και ποιος δεν έχει ονειρευτεί να οδηγήσει την ομάδα της καρδιάς του σε τέτοιες επιτυχίες;
Πριν από δέκα χρόνια πήρε τη σκυτάλη από τον αείμνηστο Ντούντα και οδήγησε τον Θρύλο στο back to back. Η σύνδεση εκείνης της ομάδας με τον Ίβκοβιτς είναι αδιαπραγμάτευτη. Στη δεύτερη θητεία του, όμως, στον ερυθρόλευκο πάγκο και ειδικά εφέτος, ο Μπαρτζώκας παρουσιάζει τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ Ολυμπιακό. Μια ομάδα που εκφράζει σε απόλυτο βαθμό τη δική του φιλοσοφία. Μια μπασκετική παρέα, μια οικογένεια, που πανάξια κέρδισε το εισιτήριο για το Final Four. Ο Θρύλος είναι το πεπρωμένο του. Και αξίζει και το τελευταίο φωνήεν που ξεστομίστηκε για πάρτη του στο ΣΕΦ.
Πεπρωμένο, είπαμε; Ναι. Και αποδεικνύεται στην πράξη ότι ο Μπαρτζώκας, του δίνει σημασία…
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια από την ημέρα που ο Νταλάρας τραγούδησε για πρώτη φορά τους στίχους του Βασίλη Δημητρίου. Εκείνη την εποχή, ο Μπαρτζώκας είχε μόλις βγάλει τη φανέλα και το σορτσάκι του Αμαρουσίου για να αφιερωθεί στην προπονητική, που ούτως ή άλλως ασκούσε αρκετά χρόνια νωρίτερα σε ακαδημίες σωματείων των Β. Προαστίων.
Και σήμερα, τρεις δεκαετίες αργότερα, εκείνοι οι στίχοι ταιριάζουν τόσο πολύ στην πορεία του 57χρονου κόουτς…
«Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία
και να προσέχεις πώς βαδίζεις στη ζωή
όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή».
Δεν κοιμήθηκε στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό, αλλά όλοι γνωρίζουμε ποιοι και πώς επιχείρησαν να γράψουν αλλιώς την ιστορία παίζοντας ακόμα και με την ψυχή του. Ο Μπαρτζώκας, αν και πρωταθλητής Ευρώπης, λοιδορήθηκε όσο ελάχιστοι. Έπεσε θύμα ασύλληπτου πολέμου από τις δυνάμεις που για χρόνια λυμαίνονταν το ελληνικό μπάσκετ και τους εκφραστές τους. Επιχείρησαν να τον απαξιώσουν.
«Για την αγάπη όσα κι αν δίνεις είναι λίγα
και να το ξέρεις πως δεν έχει ανταμοιβή
δώσ’ τα και φύγε και μη χάνεις ευκαιρία
στο περιθώριο μη βάζεις την ψυχή»
Τον έφτασαν στο σημείο να «γίνει η λύση που έπρεπε να έρθει». Έφυγε από την ομάδα της καρδιάς του, αλλά συνέχισε να καταθέτει διαπιστευτήρια εκτός των συνόρων. Άρχισε να βουλώνει τα στόματα εκείνων που ενόχλησε με την παρουσία του στον Θρύλο. Ξέχασαν ή απλώς δεν ήθελαν να θυμούνται, ότι είχαν να κάνουν με έναν γνήσιο Ολυμπιακό! Και τώρα τον βρίσκουν απέναντί τους. Πιο έτοιμο και πιο δυνατό από ποτέ!
«Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ’ αποφύγει
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί
από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές».
Μέχρι που επέστρεψε. Για να εκπληρώσει το πεπρωμένο του. Έτσι όπως μόνο εκείνος ξέρει και μπορεί.
Με τη διαφορά ότι, πλέον, δε βλέπει μόνο στον ύπνο του φωτιές. Είναι εκείνος που άναψε τη σπίθα, για να ζήσει το ΣΕΦ μια από τις πιο καυτές βραδιές του. Για να βιώσουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού πραγματικά συγκλονιστικές στιγμές.
Είναι εκείνος που οδηγεί τον Θρύλο (του) στην πόλη όπου αναπαύεται εν ειρήνη ο Ντούντα. Στο ερυθρόλευκο Βελιγράδι. Εκεί όπου μπορεί να γραφτεί ακόμη μια κόκκινη σελίδα στη Βίβλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Κι αν δεν γίνει αυτό…
