Στην πραγματικότητα, ο Ολυμπιακός έχει διασφαλίσει τον τίτλο από τον περασμένο Νοέμβρη.
Ήταν ξεκάθαρο ότι τόσο ο ΠΑΟΚ, όσο και η ΑΕΚ αδυνατούσαν να ακολουθήσουν τους ερυθρόλευκους. Και ότι η Κούπα του 47ου πρωταθλήματος είχε ήδη αρχίσει να κατηφορίζει στο μεγάλο λιμάνι.
Κανείς δεν μπορεί να διαγράψει αυτή την επιτυχία. Το γεγονός δηλαδή ότι για τρίτη διαδοχική χρόνια ο θρύλος εξευτελίζει την «εξυγίανση» και τις πρακτικές της, φτάνοντας με άνεση στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Άλλο κεφάλαιο η επιτυχία, όμως, και άλλο η κριτική. Στον Ολυμπιακό είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής, με όσες επιτυχίες και αν έχει συνδέσει το όνομά του.
Άπαντες στην ομάδα δίνουν εξετάσεις σε κάθε παιχνίδι, αν όχι καθημερινά. Και τώρα που μαζεύτηκαν πολλά παραδείγματα εμφανίσεων που απέχουν πολύ από τις προσδοκίες καθώς και από τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας, είναι πέρα για πέρα λογικό κι αναμενόμενο να υπάρχει γκρίνια.
Αυτή είναι και μία από τις πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ Ολυμπιακού και άλλοτε συμμάχων. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η ερυθρόλευκη οικογένεια δεν επαναπαύεται σε μία επιτυχία και επιζητά συνεχώς το κάτι παραπάνω.
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι εάν στη θέση του Θρύλου βρισκόταν κάποια από τις αγαπημένες ομάδες της εξυγίανσης και ουσιαστικά εξασφάλιζε τον τίτλο από τα τέλη του φθινοπώρου, θα είχαν γίνει ήδη δέκα φιέστες! Και δεν θα ασχολούταν κανείς με την εικόνα και τις ήττες, στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος.
Η ιδιοσυγκρασία του Ολυμπιακού, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Είναι συνυφασμένη με τα Τρόπαια. Και για αυτό έχει φτάσει τα 47 πρωταθλήματα – περισσότερα από όσα έχουν όλοι οι άλλοι μαζί.
