Η εικόνα του Ολυμπιακού στην Λεωφόρο, συνοδεύεται από ακόμη μία αντίφαση. Από τις πολλές που έχουν παρατηρηθεί στη διάρκεια της εφετινής σεζόν: Οι ερυθρόλευκοι δέχτηκαν γκολ στο καλό τους ημίχρονο. Στο διάστημα, δηλαδή, κατά το οποίο δημιούργησαν, απείλησαν με αξιώσεις την αντίπαλη περιοχή, έτρεξαν πολύ, κυνήγησαν με διάθεση την κατοχή, είχαν σωστές αλληλοκαλύψεις. Και όλα αυτά διότι είχαν πλάνο και μία ορθολογική ενδεκάδα.
Στο δεύτερο ημίχρονο, όμως, η κατάσταση έγινε πολύ περίπλοκη. Ο Μαρτίνς αποφάσισε να ρισκάρει με την ταυτόχρονη παρουσία των Φορτούνη, Βαλμπουενά και Αγκιμπού στο ίδιο σχήμα. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ο προπονητής του Ολυμπιακού περίμενε να… ακούσει κάτι συντονισμένο από… ορχήστρα με τρεις «μαέστρους». Ακόμη κι όταν ο Ματιέ αποχώρησε τραυματίας και αντικαταστάθηκε από τον Καρβάλιο, το σκηνικό έμεινε απαράλλαχτο.
Ήταν ξεκάθαρο, ακόμα και στο πιο απαίδευτο ποδοσφαιρικά μάτι, ότι οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν κανένα επιθετικό σχέδιο στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Μαρτίνς απλώς πόνταρε σε πρόσωπα, περιμένοντας ότι η ποιότητα του Βαλμπουενά και του Φορτούνη θα μπορούσαν να προσδώσουν το απρόβλεπτο στοιχείο που τόσο λείπει από το παιχνίδι της ομάδας.
Και όταν στο τελευταίο δεκάλεπτο δόθηκε η εντολή στον Σισέ να προωθηθεί και στους συμπαίκτες του να ξεκινήσουν τις γιόμες, πήραν χαμπάρι και οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ ότι απέναντί τους δεν είχαν το παραμικρό πλάνο.
Εκτός κι αν θεωρεί κανείς ότι βάσει σχεδίου ο Ολυμπιακός είχε στο δεύτερο 45λεπτο μόλις ένα σουτ του Βαλμπουενά, από εκείνα που δεν κάνουν ούτε για την προπόνηση του Μπρινιόλι.
Ναι, ο Ολυμπιακός είναι αγκαλιά με τον τίτλο, εξασφάλισε από νωρίς απόσταση ασφαλείας από τους συνδιεκδικητές, παραμένει στο +11 από τον ΠΑΟΚ, αλλά εάν η κουβέντα σταματάει εκεί, τότε θα έπρεπε από τον περασμένο Νοέμβρη να ασχολούμαστε με κάτι άλλο και να απέχουμε από κάθε κριτική.
Είναι σαφές ότι οι ερυθρόλευκοι εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου αδικούν τους εαυτούς τους. Με την εικόνα που παρουσιάζουν, κυρίως το τελευταίο δίμηνο, ρίχνουν από μόνοι τους σκιές πάνω στην Κούπα του 47ου.
Καταλαβαίνει, πια, και ο πλέον άσχετος ότι ολοένα και μειώνονται οι παίκτες, τους οποίους εμπιστεύεται ο Μαρτίνς. Και αυτό αναμφίβολα προδιαθέτει για σαρωτικές αλλαγές το καλοκαίρι. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο…
