Δακρύζει ακόμα και ο ουρανός! Τα αστέρια δεν είναι πλέον φωτεινά. Ο ΗΛΙΟΣ εξαφανίστηκε, πληγωμένος. ΠΑΙΔΙΑ, ΠΑΙΔΙΑ (!!!) δολοφονούνται. Κι εγώ πρέπει να γράψω για την ανησυχία του φίλου μου, αν κάνει ο Βρουσάι για δεξί μπακ.
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ μέρες τώρα, για την συμπεριφορά των Ελληνικών εφημερίδων. Πού είναι τα ΦΩΤΕΙΝΑ εξώφυλλα, οι ΚΡΑΥΓΕΣ αγωνίας; Δεν είναι όλα θέματα οικονομίας, τσέπης, είναι ΑΥΤΟ ΕΚΕΙ, που συμβαίνει στην Ουκρανία, εκεί που σε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ανθρώπων, ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΕΤΑΙ μέρα νύχτα η ανθρωπιά και ΕΚΤΕΛΕΙΤΑΙ η Ειρήνη!!!
ΔΕΝ ΕΧΩ άλλα δάκρυα, ΣΤΕΡΕΨΑΝ, φεύγουν οι ζωές, για ποιο λόγο;
Δεν είναι όλα αυτά τα ΨΥΧΡΑ που συμβαίνουν επί του Πεδίου, όπως σχολιάζουν οι αναλυτές!!! Είναι ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ που συμβαίνουν επί του Παιδίου!!!
Τόσο κοντά μας, τόσο δίπλα μας ΤΟ ΑΙΜΑ τρέχει ποτάμι, τα δάκρυα πλημμυρίζουν τις Πόλεις, και κουρασμένα βλέμματα γέρνουν στο πλάι, ΞΕΨΥΧΟΥΝ κάτω από ερπύστριες, αυτές που συντρίβουν την ΑΝΘΡΩΠΙΑ!!!
Με λένε Σωτήρη Πουλόπουλο, και ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ που είμαι δημοσιογράφος, ΧΑΙΡΟΜΑΙ όμως για αυτούς που ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ, ρεπόρτερ στην ΚΟΛΑΣΗ!!! ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ, και κορίτσια ΛΕΑΙΝΕΣ!!! Υποκλίνομαι…
Ναι, θα πεινάσουμε, δεν έχει σιτάρι, ΠΩ ΠΩ, τι τραγωδία!
Ναι, το ψωμί στα ύψη, Θεέ μου τι θα μασουλήσουμε…
Ναι, θα περάσουμε κρύες νύχτες…
Ναι, θα κινηθούμε λιγότερο με το αυτοκίνητο…
Θα στριμωχτούμε, αλλά δεν θα ΚΛΑΨΟΥΜΕ νεκρούς, θα ξυπνάμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, με τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, με τους γονείς με τους φίλους.
ΑΣ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΜΕ αυτά που ΕΧΟΥΜΕ, είναι τόσο ΑΠΛΑ, είναι ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΑ!!!
Σας τα γράφει μια απλή, αθλητική εφημερίδα με πολύ μεγάλες ευαισθησίες και με πλήρη γνώση πως θα χάσει φύλλα.
Δεν είμαστε με χώρες, δεν είμαστε Πουτινικοί ή όχι, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ όλου του κόσμου, είμαστε με τους ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΥΣ διαφόρων ΠΑΡΑΦΡΟΝΩΝ!!!
Είμαστε με την ΖΩΗ, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, την ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ, τόσο σπουδαία, μα τόσο δυσεύρετα.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!!!
