Η σοκαριστική περιπέτεια του Κρίστιαν Έρικσεν για κάποιος φαίνεται ότι ξεχάστηκε νωρίς. Πολύ νωρίς. Οι πρώτοι που φαίνεται ότι το ξέχασαν είναι κάποιοι Ισπανοί (κατά πάσα πιθανότητα) που θέλουν να αποκαλούνται φίλαθλοι του ποδοσφαίρου. Το ποδόσφαιρο προκαλεί πάθη. Έντονη χαρά, αλλά και μεγάλη απογοήτευση. Ένα γκολ, ένα δοκάρι, μία ωραία ντρίμπλα, όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν στα άκρα των συναισθημάτων. Μέχρι εκεί όμως… Όλα τα άλλα περνούν κάθε γραμμή επιτρεπτού και πηγαίνουν στη ζώνη του απαράδεκτου και μη αποδεκτού.

Πριν από λίγο καιρό, απειλές για τη ζωή του και την οικογένειά του είχε δεχθεί ο Χασάν Σαλιχάμιτζιτς, ο οποίος θεωρήθηκε από τους οπαδούς της Μπάγερν ως υπαίτιος για την αποχώρηση του Χάνσι Φλικ. Η Μπάγερν και ο Φλικ είχαν καυτηριάσει τις απειλές, τονίζοντας ότι το ποδόσφαιρο ενώνει και δεν διχάζει. Πολύ περισσότερο δεν ωθεί κανέναν να εύχεται το θάνατο σε κάποιον άλλον…

Το τελευταίο παράδειγμα είναι ο Άλβαρο Μοράτα. Ο Ισπανός στράικερ περνάει περίοδο αφλογιστίας στα πρώτα  παιχνίδια του Euro. Από την πλάκα για την αστοχία του όμως, οι απειλές για τη ζωή του απέχουν πάρα πολύ. Ο Μοράτα αποκάλυψε ότι δέχεται απειλές όχι μόνο για τη ζωή του, αλλά έχει δεχθεί μηνύματα με τα οποία του εύχονται το… θάνατο των παιδιών του. Οι ανατριχιαστικές αποκαλύψεις του Μοράτα πρέπει να μας υπενθυμίσουν για μία ακόμα φορά τα όρια. Ένα γκολ μπορεί να προσφέρει ανακούφιση, χαρά, ενθουσιασμό, έκρηξη ευτυχίας. Ένα χαμένο γκολ όμως, δεν μπορεί με τίποτα να κοστίζει μία ζωή. Ούτε καν την απειλή για μία ζωή. Και τα όρια αυτά είναι πολύ σοβαρά. Δεν αγγίζουν καν τα όρια του οφσάιντ και του VAR. Κάπου λίγη λογική δηλαδή… Το ποδόσφαιρο είναι να περνάμε λίγο καλύτερα. Για αυτό και μόνο για αυτό.