Η κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ ήταν για την Βιγιαρεάλ ένα μεγάλο όνειρο. Η άφιξη του Ουνάι Έμερι πριν από δύο χρόνια ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη για τους στόχους της ομάδας. Το βράδυ της Τετάρτης το όνειρο έγινε πραγματικότητα.

Ο γκολκίπερ Ρούγι ήταν ο πρωταγωνιστής της τελευταίας στιγμής, ο ήρωας που κερδίζει δικαίως τα εύσημα. Σε όλη τη σεζόν, ο Αργεντινός γκολκίπερ έπαιζε μόνο στα παιχνίδια του Γιουρόπα Λιγκ, αφού στο πρωτάθλημα έπαιζε ο (θεωρητικά 1ος τερματοφύλακας της ομάδας) Σέρχιο Ασένχο. Ο Έμερι τον εμπιστεύτηκε και στον τελικό και δικαιώθηκε, γνωρίζοντας ότι η πορεία σε έναν δρόμο μπορεί να διαταραχθεί από μία τόσο σημαντική αλλαγή.

Η Βιγιαρεάλ ήταν τη φετινή σεζόν ο ορισμός της ομάδας, με παίκτες που δεν έχουν εκτυφλωτική λάμψη, αλλά όταν παίζουν μαζί, δεν θαμπώνονται από κανένα αστέρι, από καμία λαμπερή φανέλα. Μπροστάρης σε αυτή την προσπάθεια, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Ζεράρ Μορένο.

Ο 28χρονος επιθετικός της Βιγιαρεάλ ανήκει σε μία ξεχωριστή κατηγορία παικτών. Παικτών που τείνουν να εκλείψουν από το ποδόσφαιρο, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Σε μία εποχή που οι παίκτες προέρχονται από ακαδημίες ποδοσφαίρου, ο Ζεράρ Μορένο έφτασε στην κορυφή παίζοντας μπάλα στις αλάνες και στους δρόμους. Ο αρχηγός της Βιγιαρεάλ έφτασε στην εθνική Ισπανίας στα 27 του χρόνια και χωρίς να περάσει από κανένα κλιμάκιο μικρών ηλικιών των «ταύρων». Η αναρρίχησή του στην κορυφή ήταν αργή, σταθερή και άφηνε ματωμένα ίχνη σε δρόμους, πλατείες και στις τελευταίες αλάνες της Καταλονίας.

«Είμαι από το ποδόσφαιρο της γειτονιάς, το οποίο πλέον τείνει να εξαφανιστεί», δήλωνε σε παλιότερη συνέντευξή του ο Ζεράρ Μορένο και συνέχιζε: «τώρα η τεχνολογία κερδίζει τα περισσότερα παιδιά. Μεγάλωσα παίζοντας μπάλα στο δρόμο, ούτε καν σε ακαδημία ποδοσφαίρου. Ο δρόμος σε μαθαίνει να είσαι σκληρός και πονηρός (με την έννοια του «λαμόγιο» ας πούμε). Όταν παίζεις με παιδιά μεγαλύτερα από σένα που έχουν επίσης μεγαλώσει στο δρόμο, καταλαβαίνεις τις δυσκολίες. Ο δρόμος σε διδάσκει πράγματα που δεν σου τα μαθαίνει ούτε το σχολείο, ούτε οι ακαδημίες ποδοσφαίρου».

Μπορεί να μην ακολούθησε το συνηθισμένο δρομολόγιο, αλλά η πορεία του Ζεράρ Μορένο από τους δρόμους της Καταλονίας προς την κορυφή συνεχίζεται και ίσως να είναι ο τελευταίος που το καταφέρνει από το ποδόσφαιρο της γειτονιάς.

Η κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ ήταν για την Βιγιαρεάλ και για όλη την πόλη των 50.000 κατοίκων ένα όνειρο. Οι “κίτρινοι” δεν έμειναν σε αυτό. Βγήκαν από το όνειρο, το κυνήγησαν και το έζησαν. Με τον Ζεράρ Μορένο ήξεραν όλοι ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Ήξεραν επίσης ότι όλα είναι δρόμος…